Në interes të ruajtjes së forcës dhe dinjitetit të diplomacisë shqiptare, kandidatura e tij duhet të rishikohet. Ka shumë individë të tjerë të kualifikuar që mund të përfaqësojnë Shqipërinë me hirin, respektin dhe mirëkuptimin që meriton vendi ynë. Kurse Nano është mishërimi i çdo gjëje që një ambasador nuk duhet të jetë.
Diplomacia përfaqëson jo vetëm zërin e qeverisë së një kombi, por edhe popullin e tij. Kjo përgjegjësi kërkon një kuptim gjithëpërfshirës të kulturës, besimeve fetare dhe vlerave të përbashkëta të një vendi. Kërkon që një diplomat të mishërojë drejtësinë, respektin dhe tolerancën. Kjo është arsyeja pse propozimi i emërimit të Mustafa Nanos si ambasador i Shqipërisë në Zvicër ka ngritur shumë pikëpyetje e ka krijuar pakënaqësi në mesin e shumë njerëzve.
Shqipëria, me një popullsi me shumicë muslimane, ka një histori komplekse dhe të larmishme fetare. Popullsia e vendit njihet për përkushtimin e saj ndaj tolerancës dhe bashkëjetesës fetare. Ndërkohë, në kontrast të plotë me këtë imazh, publicist Mustafa Nano ka promovuar vazhdimisht paragjykimet kundër Islamit dhe muslimanëve, madje duke e konsideruar Islamin si proçkën më të madhe në historinë e shqiptarëve.
Ndërkohë që, thelbi i diplomacisë, qëndron në ndërtimin e urave, jo djegien e tyre. Një rol ambasadori kërkon nxitjen e lidhjeve dhe marrëdhënieve midis kombeve dhe kulturave, një detyrë që do të ishte sfiduese duke pasur parasysh paragjykimet e rrënjosura të Nanos ndaj fesë së shumicës së populllit shqiptar, të cilit supozohet se do ta përfaqësonte si amabsador.
Ambasadorët duhet të mishërojnë frymën e vendit të tyre, popullit të tyre dhe besimet e tyre kolektive. Megjithatë, qëndrimet islamofobe të z. Nano minojnë imazhin e tolerancës dhe diversitetit fetar për të cilin njihet Shqipëria. Të kesh një figurë të tillë që përfaqëson Shqipërinë do të ishte një dëm për popullin shqiptar dhe mund të dëmtonte potencialisht reputacionin ndërkombëtar të vendit.
Për më tepër, roli i ambasadorit nuk ka të bëjë vetëm me diplomacinë dhe politikën. Ka të bëjë me krijimin e një mirëkuptimi të përbashkët dhe nxitjen e respektit të ndërsjellë. Duke qenë se Zvicra është një shoqëri multikulturore, është e një rëndësie të madhe që ambasadori shqiptar të vlerësojë dhe respektojë këtë diversitet. Të dhënat për Mustafa Nanon tregojnë mungesë të një mirëkuptimi dhe respekti të tillë. Për këdo to të mjaftonte një kërkim i thjeshtë në internet për të kuptuar qëndrimet e tij ndaj Islamit dhe muslimanëve.
Është thelbësore të kuptohet se ky emërim nuk është vetëm një gabim për popullin shqiptar, por për integritetin e lidhjeve diplomatike mes Shqipërisë dhe Zvicrës. Që Shqipëria të paraqesë një kandidat për një rol ambasadori që ka një histori të fyerjes së një grupi të madh fetar është, në rastin më të mirë, një keqkuptim i rëndë i qëllimit të diplomacisë dhe në rastin më të keq, një fyerje e llogaritur ndaj një kombi që krenohet me tolerancën fetare.
Për të ruajtur integritetin e reputacionit ndërkombëtar të Shqipërisë dhe respektin për popullin e saj, është thelbësore të rishikohet emërimi i një ambasadori që shfaq paragjykime të qarta kundër identitetit fetar të shumicës së vendit të tij. Shqipëria ka nevojë për një ambasador që respekton vlerat e saj thelbësore të lirisë fetare, diversitetit dhe bashkëjetesës. Është e qartë se zoti Mustafa Nano, me historinë e tij të qëndrimeve islamofobike, nuk është kandidati i duhur.
Në interes të ruajtjes së forcës dhe dinjitetit të diplomacisë shqiptare, kandidatura e tij duhet të rishikohet. Ka shumë individë të tjerë të kualifikuar që mund të përfaqësojnë Shqipërinë me hirin, respektin dhe mirëkuptimin që meriton vendi ynë. Kurse Nano përfaqëson çdo gjë që një ambasador nuk duhet të jetë.
Prandaj, çështja nuk është nëse Mustafa Nano mund të jetë ambasador, por nëse duhet të jetë. Dhe për këtë përgjigja është e qartë: ai nuk duhet të jetë ambasador i Shqipërisë. Zgjedhja e tij do të ishte proçka më e madhe e Shqipërisë.
Observer.al
