Nga Ermir Hoxha
Këputja e dy luleve në bahçen e varfër të Shqipërisë: ishte vrasje, nuk ishte thjesht aksident!
Dy motra të afërta me time shoqe, si dhe babai i tyre, në komunikim me ta deri para pak ditësh, ç’ka bëri që një hije zie të endet dhe mbi familjen time.
Ishin një leksion jete, tipikisht të rritura me thërrime, ku nën peshën e varfërisë arritën të ndërtonin një personalitet rrezatues së pari duke iu përkushtuar shkollimit, ku të dyja mësonin dhe gërxheve, me fatin e një jete rurale pa asnjë lloj komoditeti, duke skalitur një tjetër fat, ngadhnjyeshëm ndaj atij ku lindën.
Ishin ndër ato vajza shembullore që përcillnin ndjesinë se ky vend, nën peshën e humbjes së shpresës prej së keqes njerëzore që e ka zënë prej fyti, ka dhe plot shembuj inspirues, shpresëngjallës, sepse ato ishin dhe do ishin qyetare të ndershme, profesioniste të afta, nëna dhe familjare shembullore.
Dhe që ikën nga një aksident është e varfër të thuhet, madje dhe e padrejtë. Ato ikën nga përballja në rrugë me të kundërtën e tyre në këtë shoqëri, me zorzopë vanitoze, të hazdisur, nën dehje jo vetëm alkoolike.
Psikologjikisht, parakalimi i tij në një kthesë, të cilën personalisht e përshkoj pothuajse çdo ditë, bartte dhe mendësinë megallomane të të qënit vetë shteti, si rrogëtar në Ministrinë e Brendshme, e cila rezultoi të ishte dhe një mendësi vrasëse.
Pra, ishte një aksident që vizaton një lloj lufte në shoqërinë shqiptare, mes atyre që përçojnë shpresë, mishërime të sakrificës, thjeshtësisë, ambicieve fisnike e moralit fin, dhe atyre që e vrasin shpresën çdo ditë me të kundërtat, deri sa vrasin dhe fizikisht njerëz.
Post Scriptum: Se ç’kam një bindje se zorzopi që u mori jetën dy vajzave, dy shpresëpërçueseve në këtë vend, ka qenë jo vetëm nën avuj alkooli, por dhe nën dehjen nga një lloj muzike vrastare që dëgjohet rëndom sot në makina me të rinj të timon.
Nuk është bash muzikë, vështirë ta përkufizosh se ç’është. Por thënë ndryshe, duhet të jesh i shprishur nga çdo pikëpamje si qenie njerëzore që ta dëgjosh. Dum-dume me tekste rrugaçërore, ku dominojnë ato kosovare, në sinkron me surretër pa gjak në timon, pordhacë të pështirë, copa idiotësh pa vështirësi konstatuese, robër të një kotësie të frikshme, tipikë nga ato që mund të të bëjnë gjëmën në rrethana nga më të ndryshmet.
Dhe gjëma e asaj nate me vdekjen makabre të dy motrave ka ardhur pikërisht nga ky sorollop, kërcënues i çdo jete që i bie era dinjitet në këtë vend të padinjitetshëm.
