Nga Edison Ypi
Të jetosh vetëm. Të shkruash pa u paguar. Të ikësh si i hazdisur me naftën tënde nëpër katunde të largëta për të parë ngjyra marramendëse, nuhatur aromat dehëse, dëgjuar shushurimat e përrenjve,, dhe shtëpinë ta mbash të rregullt, e pamundur pa një pastruse.
Pyeta nja tre a katër gra të mëhallës nëse mund të bëheshin pastrueset e mia kundrejt një çmimi të arnsyeshëm të pranuar nga të të dyja palët. Kujtuan se ua lypa. U thashë se nuk ishte fjala për lypje por për pastruse. Nuk u tundën.
Njëra tha: “Merr një pastruse, përdore dhe si grua”.
Tjetra ja priti: “Merr grua, përdore dhe si pastruse”.
Ca bythmëdha të tjera që pyeta secila i bëri reklamë aftësive të spikatura për pastruse kandidateve të veta; kunata, mbesa, goca tezesh, hallash, dajallarësh, xhaxhallarësh, kushërira të para e të dyta e të treta, shoqe dhe shoqe të shoqeve, komshie dhe gjithfar’ stërlëngjesh, për të cilat ç’nuk thanë; Ka mbaruar dy të mesme, është nga Dibra, nga Mati, nga Skrapari, nga Lapardhaja, nga Pacomiti, babai pensionist, nëna qorre, një vëlla berber, tjetri vëlla i pa punë, djalë xhaxhai kasap, dy motra të martuara, njëra burrin kollovar, tjetra që çalon pak burrin në burg, etj.
Nuk ndalnin që nuk ndalnin llapaqenet edhepse u thashë kaq herë se në kapitalizëm nepotizmi dhe llapaqenizmi nuk funksionojnë etj. etj.
Telefonova një gazetë.
Dy zonja që ofronin pastrim ishin të zëna. E treta tha; Unë jam një vajzë e re që mund t’ju pastroj. Nëse preferoni edhe ju shtrydh. Besoj se më kupton.
Po, i thashë, të kuptoj, por po kërkoj pastruse, nuk po kërkoj prostitutë.
Hoqa dorë nga gazetat.
J’a qava hallin një zonje. U zhyt në mendime zonja. Ta kam gjet pastrusen, tha.
Erdhi të nesërmen me pastrusen.
Nuk jam dosido un’, ja nisi pastrusja. Kam eksperiencë. Punoj në disa vende. Pastroj pllaka, vetrata, plasma. Kam kalamaj të rritur. Vetëm një çupë më ka mbetur pa martuar. Kam ndërtuar shtëpi të re. Kemi mbjellë rrush rreth shtëpisë. Zjejmë raki.
E vuri re se nga ç’po thoshte mu ngritën nervat përpjetë si gjëmbat e iriqit. Mori frymë thellë;
“Kam qënë Shefe Plani ! ”, tha krejt e zbehtë në fytyrë duke pritur efektet shkatërruese të bombës që sapo ma plasi para surratit.
O hajvane, më erdhi t’i ulërij, por bëra si bëra heshta.
Ramë dakord për pazarin. U ndamë me premtimin se do vinte të nesërmen në orën nëntë.
Nuk erdhi në nëntë. As në dhjetë. Erdhi në njëmbëdhjetë. Tha se do ta mbaronte pastrimin në orën 2. Epo mirë, i thashë, dhe shtrëngova nofullat e ika.
Erdha në 2. Tha se kishte pastruar një dhomë. Se i ishte dashur të zbriste për të blerë disa lëngje dhe pluhura. Më erdhi t’i ulërija, por prap durova.
Iku me ngut duke më kujtuar se do vinte të nesërmen për ta mbaruar pastrimin e tërë shtëpisë.
Mbeta i tmerruar nga gjithato llafe. Megjithatë jetë është kjo. Sot do ketë pasur ndonjë hall. Të presim si do vejë nesër e tutje.
I hodha një sy dhomës. Poshtë tavolinave, nën krevat dhe nëpër qoshe, pluhur dynjaja.
U tërbova.
Të nesërmen e prita në oborr.
O mashtruese, i thashë, o hileqare, o llapaqene, na kto pare dhe hiqmu sysh.
Nuk i lëvizi qerpiku.
Mori paret.
Tha; Mos bërtit.
Iku.
Prej atëhere, shtëpinë e pastroj pa pastruse. Si Partia e Punës. Me forcat e mia.
