Në fillim të nëntorit 2018, kur Ilir Meta si President refuzoi t’i dekretonte Sandër Lleshajn si ministër të Brendshëm, Edi Rama shpërndau një mesazh në grupin e deputetëve socialistë.
Mesazhi përmbante porosinë që të mos komentonin vendimin e Presidentit dhe këshillën ‘që politika është një lojë shahu’.
Niveli i Ramës në shahun si sport është i panjohur, por në shahun politik që prej 2013-s ai ka fituar betejat me opozitën dhe ka parandaluar lojërat e shahut brenda Partisë Socialiste, herë me hir, herë me pahir.
Tashmë në mandatin e katërt qeverisës me një ‘President normal’ siç e kërkoi kur përfundoi mandati i Ilir Metës dhe me opozitën që ka hallet e veta, Edi Rama e ka zhvendosur shahun politik me institucionet e pavarura.
Një nga këto institucione është Gjykata Kushtetuese. Fill pasi kjo e fundit njoftoi pezullimin e dekretit të Bajram Begajt që caktonte zgjedhje më 9 nëntor edhe në Tiranë, strukturave të Partisë Socialiste në kryeqytet iu shpërnda një mesazh ku u kërkohej që të vijonin me fushatën, se vendimi i pezullimit nuk prek zgjedhjet dhe se vendimi përfundimtar do të jepej më 31 tetor.
Por, mesazhi i shpërndarë për strukturat socialiste të kryeqytetit u përgënjeshtrua nga Komisioneri Shtetëror i Zgjedhjeve, Ilirjan Celibashi, që tha se KQZ ka pezulluar përgatitjet për zgjedhjet në Tiranë dhe se edhe nëse Kushtetuesja të vendosë më 31 korrik për ankimimin e Erion Veliajt, infrastruktura për mbajtjen e zgjedhjeve më 9 nëntor nuk përgatitet dot.
Rrjedhimisht, më shumë se sa logjik dhe i mbështetur juridikisht, mesazhi i shpërndarë nga drejtuesit e partisë për socialistët e Tiranës të enjten është një formë presioni e tërthortë e Edi Ramës ndaj Gjykatës Kushtetuese, duke i përcjellë asaj mesazhin që ‘’ne po vazhdojmë punën për zgjedhjet dhe presim vendim që lejon këto zgjedhje’’.
Mesazhi nga Kushtetuesja është marrë, problemi është se a do të ketë guximin kjo gjykatë që të cilësojë kushtetues një dekret presidencial që edhe studentët e vitit të parë të juridikut e kuptojnë që është antikushtetues?
Gjasat janë që jo, sepse Kushtetuta nuk lë shteg për interpretime kur thotë në nenin 115 të saj se, ‘nëse vendimi i Qeverisë për të shkarkuar një të zgjedhur vendor ankimohet në Gjykatën Kushtetuese, ai vendim pezullohet’.
Pikërisht ky parashikim sugjeron se e vetmja vendimmarrje e gjykatës për pjesën e dekretit të Bajram Begajt është shfuqizimi i tij. Ky është hapi i parë i parashikueshëm i Gjykatës Kushtetuese.
Hapi i dytë është marrja në shqyrtim e objektit të dytë të kërkesës së Erion Veliajt, që kundërshton në këtë gjykatë vendimin e shkarkimit nga Këshilli i Ministrave.
Shqyrtimi në themel i kësaj kërkesë mund të kërkojë javë dhe muaj kohë, që do të thotë se një vendim i mundshëm mund të dalë në rastin më të mirë në fund të janarit 2026.
Kjo do të thotë se edhe nëse Kushtetuesja do ta konsiderojë të ligjshëm shkarkimin e Veliajt, zgjedhjet e parakohshme do t’i japin kryebashkiakut të ri vetëm një vit pushtet në krye të Tiranës.
Kohëzgjatja e shkurtër dekurajon kandidatët për pjesëmarrje në këtë proces dhe mbi të gjitha do të ishte edhe shpenzim financiar dhe kohor me pak dobi për socialistët.
Këtu mund të hyjë në lojë plani B i Edi Ramës, plani që e emëron Ogerta Manastirliun pa zgjedhje në krye të bashkisë.
Në këtë skenar, Manastirliu emërohet fillimisht nënkryetare e Bashkisë së Tiranës dhe më pas votohet nga Këshilli Bashkiak i kryeqytetit, ku socialistët kanë shumicën e nevojshme, si kryetare e komanduar.
