Rozana Radi ka rrëfyer linjën e jetës së saj gjatë spektaklit të kësaj të marte, nga humbja e prindërve te dëshira dhe pamundësia për të patur fëmijë. Banorja tregoi se si ra shtatzënë për herë të parë në moshën 35-vjeçare, megjithatë fati nuk i buzëqeshi dhe ai gëzim zgjati shumë pak dhe pavarësisht të gjitha përpjekeve ndër vite ende nuk ka mundur që këtë dëshirë ta plotësojnë.
“Babi donte të vazhdoja fakultetin, kështu që u ktheva dhe vijova studimet për aktrim në Akademinë e Arteve. Im at nuk më vinte asnjëherë në shkollë për të pyetur shokët e tij nëse isha mirë me studime apo jo. Një ditë para provimit të mjeshtërisë së aktorit kthehem në shtëpi, dhe babi më thotë “eja pak dhe na trego të dëgjojmë ato që do të interpretosh për nesër”.
Jo i thashë, nuk dua. Unë ja dalë vetë, nuk dua të më ndihmosh ti. Ishte hera e parë që më pyeti dhe fakti që më pyeti më vrau shumë sepse mendova se nuk kishte besim te unë. Fjeta në kuzhinë atë ditë dhe kur zgjohem në mëngjes, ishte hera e parë që nisem në Akademi pa puthur babin.
Në një moment në skenë unë harrova tekstin, humba çdo gjë. Në atë moment bie telefoni dhe Andeta më lajmëron që babi nuk është më. Më thonë Rozana, duhet të shkosh në shtëpi sepse babi është pa qejf. Mora makinën, u nisa, ndaloj dhe them me vete: mua më ka vdekur babi. Nuk e di sepse askush nuk ma tha. U futa në dhomën e gjumit ku ishte shtrirë babi dhe i thashë: Ti nuk e mbajte fjalën, më kishe premtuar që nuk do të më lije kurrë vetëm.
Babi ishte 61 vjeç. Mbas largimit të tij, mami ishte me kancer. Kurimi ishte shumë i shtrenjtë dhe unë u detyrova të shisja gjysmën e shtëpisë ku kisha kaluar të gjithë jetën time. Mami im u përkeqësua nga dita në ditë. Unë fillova punë në Teatrin e Korçës, ndërsa fundjavave këndoja në Maqedoni për të bërë para të tjera që të mund të shpëtoja mamin. Nuk e njihja më. U kthye në një njeri krejt tjetër. Nuk doja më të shkoja në shtëpi, nuk doja të kthehesha dhe të mos e shihja mamin më aty.
Mami largohet nga jeta në moshën 53-vjeçare. Aty mbaroi gjithçka. Shtëpia ime mbeti bosh, mbeta vetëm. Unë isha mësuar në një familje të madhe, por kur bëhet vonë për prindërit, bëhet shumë vonë. Unë këtë vonë dua ta fshijë nga fjalori. Ne duhet të themi “të dua” tani. Unë i kam përballuar të gjitha stuhitë me Andetën. Është shtëpia ime, ai divani ku ti ulesh përpara televizorit. Nëse do ti kërkoja një gjë Zotit, do të ishte që motra ime të jetonte më shumë se unë sepse nuk e dua një jetë pa Andetën.
Më pas Zoti më përplas në një barkë me partnerin tim të zemrës, Shpëtimin. Kemi qenë të dy 33-vjeç. Një dashuri shumë e madhe, me ulje dhe ngritje, ndarje të tjera dhe përsëri dashuri. Ikje dhe ardhje. Në moshën 35-vjeçare unë mbetem shtatzënë. Gëzimi ishte shumë i madh, por gëzimi zgjati shumë pak. Nuk heqim dorë dhe provojmë sërish pas 3 muajsh, por nuk arrita të bëja dot 10-javëshe pasi zemra e vogël nuk rritet.
Mbaj mend një rrugëtim shumë të gjatë dhe të dhimbshëm. Shtatzënia vinte dhe ne e humbnim prapë duke harxhuar vetëm para. Çdo gjë që unë bëja, e bëja për të pasur një fëmijë. Unë kisha filluar që sapo kuptoja se isha shtatzënë, nuk lëvizja më. Kisha frikë se do ta vrisja prapë sepse i thoja vetes si mundem unë të mos i jap një fëmijë partnerit që nuk ma ka prishur për asgjë.
Një ditë më vjen një ftesë në Top Channel për të marrë pjesë në Big Brother. Mora vendimin më të vështirë për tu larguar nga shtëpia jonë. Jo sepse nuk e dua partnerin tim, por kush jam unë që të mbaj dikë pa i dhënë një trashëgimtar. Kështu që vendosa ta lë të lirë, për të mos ja mohuar këtë të drejtë. Nuk e kam pyetur kur kam ardhur këtu. Ndonjëherë duhet të themi edhe gjëra të pavërteta; të themi që nuk të dua, nuk ndjej më për ty, vetëm që ta shohësh të lumtur. Sido që të jetë, edhe nëse më pret apo jo partneri im jashtë, unë do mundohem të bëjë realitet këtë ëndërr.
Ky është Big Brotheri i jetës time, i Rozana Radit”, u shpreh Rozana në linjën e saj të jetës.
